คนตัดไม้คนหนึ่งนำฟืนไปขายให้แก่ร้านขายฟืน ซึ่งร้านขายฟืนก็ปฏิบัติต่อคนตัดไม้ดีมาก ดังนั้นคนตัดไม้จึงคิดอยากตอบแทนโดยการจะตัดไม้ให้ได้เป็นจำนวนมากๆ วันแรก คนตัดไม้ตัดไม้ได้ 20 ต้นแล้วนำมาให้ร้านขายฟืน ซึ่งร้านขายฟืนก็ชมเชยและปฏิบัติต่อคนตัดไม้อย่างดี วันที่ 2 คนตัดไม้ก็ตั้งใจจะตัดให้ได้มากขึ้น แต่ปรากฏว่ากลับตัดได้เพียง 18 ต้น วันที่ 3 ก็กะว่าจะตัดให้ได้มากยิ่งขึ้น แต่ก็กลับเหลือ 16 ต้น ยิ่งนับวันผ่านไปก็ตัดได้น้อยลงเรื่อยๆ ในที่สุด คนตัดไม้ก็รู้สึกละอายใจจึงไปกล่าวคำขอโทษกับร้านขายฟืน   แต่เจ้าของร้านขายฟืนก็กลับถามคนตัดไม้ว่า “คุณลับขวานครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”   คนตัดไม้ตอบว่า “ผมไม่มีเวลาหยุดลับขวานเลย ขนาดไม่หยุดยังตัดไม้ได้น้อยขนาดนี้” เจ้าของร้านจึงบอกแก่คนตัดไม้ว่า   “คุณลองคิดดูสิว่าหากคุณหยุดลับขวานให้คม โดยเสียเวลาเพียงเล็กน้อย คุณอาจตัดไม้ได้มากกว่านี้ก็ได้” ++++++++++ “ถ้าข้าพเจ้ามีเวลา 6 ชั่วโมงในการตัดต้นไม้ ข้าพเจ้าจะใช้เวลา 4 ชั่วโมงแรกในการลับขวาน” อับราฮัม ลินคอล์น ประธานาธิบดีคนที่ 16 ของสหรัฐอเมริกา +++++ นิทานเรื่องนี้ ผมได้แง่คิด 2 อย่างครับ  ใช้เวลาคิดและเตรียมความพร้อมให้มาก เพื่อจะลดระยะเวลาในการทำงานนั้นให้น้อยลงRead more about คนตัดไม้กับเจ้าของร้านขายฟืน[…]